Het was een korte stopover in Ribadeo. We vertrokken er een uurtje later dan gisteren voor een kleinere zeiltocht. Dat dachten we. Er was nagenoeg geen wind, een vies miezerregentje en een mistige oceaan. De motor draaide zijn toeren en de ontbijtjes met oud brood werden geserveerd. Het leek een saai tochtje te worden, maar de laatste drie uur kon het fokje bij en klaarde de lucht op, zodat we de kustlijn weer konden zien. Bij Punta Roncadoira hadden we aan stuurboord hoog binnenkomende golven, waar de Just geen last van had, maar wel de bemanning, die aardig getest werd of ze zeebeenwaardig waren. Eenmaal binnen de Ria werd de golfslag stukken minder. Het was prachtig binnenvaren met links en rechts van ons rotsen, die door laaghangende bewolking maar gedeeltelijk zichtbaar waren en opdoemden uit de mist. Het was bijna net zo mooi als het binnenvaren bij Dartmouth. De haven lag aan het einde van de Ria, waar we een smal riviertje opvaarden. Marianne deed een poging voor een ligplaats via de marifoon, maar dat was allemaal heel onduidelijk. Net zoals even later de registratie van ons bij het havenkantoor en weer snapten ze niks van ons Passeport Escale. Na duizendmaal excuses van de jonge havenmeester hebben we afgesproken om morgenochtend langs te komen om dat te regelen. Daniel heeft op TripAdvisor gezocht naar een goed restaurantje en daar zijn we samen langsgelopen. De nummer één was te ver, maar de nummer twee en drie waren vlakbij de haven. De nummer twee had onze voorkeur en die zou het gaan worden vanavond. Op de terugweg zagen we een hele mooie foto van de totale haven en Ria van Viviero, dus de drone werd gepakt om een paar opnames te maken. Bijna gelijktijdig met de drone van de Belgische zeilboot, die voor ons aan de steiger lag. De Belg hadden we eerder in Ribadeo ontmoet. Na al het vliegen gingen we op pad voor een hapje. De nummer twee, waar het eerst zo gezellig was, was gesloten. Wat nu? Een pizza bij een afhaaltentje of toch maar op een terrasje? Het werd het laatste. We moeten wel wennen aan de Spaanse restaurant tijden. Niet 19:00 uur, zoals in Frankrijk, maar het is meestal een half uur tot een uur later. Met een drankje en langskomende pinchos hebben we wat later een pizza besteld. We hebben nu door hoe het een beetje werkt. We gaan morgenmiddag rond 15:00 een hapje ergens eten en in de avond een terrasje voor een drankje met pinchos.

Vertrektijd 6:55
Aankomst 12:40
Tripafstand: 32,6 zeemijl
Weer: mistig 22 graden
Windkracht: 2