Wat een mooie ochtend, helemaal windstil en spiegelglad water rondom de Just en dan toch niet gelijk het water inspringen. Ik vond kwart voor zeven toch nog iets te vroeg en Marianne lag nog lekker na te dutten. Na het ontbijt zijn we naar het strandje geroeid om daar wat te zonnen en te zwemmen. Maar het strand was vochtig en we vonden het niet veel, dan maar weer terug naar de Just. We waagden toch nog voor tien uur een sprong. Marianne als eerste, die via het zwemtrappetje met veel oe en aa’s het best frisse water in ging. Ik kon niet achterblijven en sprong haar achterna. Ik heb gelijk de witte waterlijn weer zichtbaar gemaakt, die was helemaal groen geworden. Er stond veel stroming rond de Just en om van de achtersteven naar de boeg te zwemmen moest je aardig doorzwemmen.
Na al deze ochtend inspanningen hebben we ons vakantieleven weer opgepakt. We hebben nog even overwogen om de Just een halve mijl te verplaatsen naar een mooier strandje, maar dat hebben we verschoven naar morgen. We liggen hier met tien andere zeilboten voor anker, maar er is mede denken wij door corona niet veel contact. Er wordt over en weer wat gezwaaid en als ze langsvaren met hun rubberbootjes is het good morning, bonjour, god morgon, hyvää huomenta of gewoon goedemorgen. Maar niet zoals vorig jaar, jammer volgend jaar beter.
Morgen nog een ankerdagje en dan naar Albufeira.
Weer: zonnig 32 graden
Windkracht: 2
