De planning was dat we in de ochtend naar Torquay zouden verkassen. Wij hebben vroeg gebeld voor een ligplaats, maar de haven was propvol tot en met zondag. Wij vonden het vreemd, omdat toen wij er eerder waren er plek genoeg was. Dus zetten we de marifoon aan en gaan meeluisteren met de aanvragen van andere schepen, die ook het idee hadden om naar Torquay te gaan. En inderdaad iedereen werd afgewezen. We hebben ons verblijf in Brixham een dagje kunnen verlengen en hebben in de middag een wandeling gemaakt over het South West Coast Path, alweer een mooie wandeling. In een mooie baai met aardig strandje zagen we een grote gele mooring boei met daarop grote letters FREE. Wij hadden gelijk het idee om daar morgen aan te haken, misschien om wat te zwemmen. Op de terugweg hebben we meteen de boodschappen voor vandaag gehaald. Terug aan boord hebben we alvast gekeken naar het getij bij de Kanaaleilanden. Een van de komende dagen willen we gaan oversteken en we willen daar op het juiste tijdstip aan komen en hoe laat moeten we dan vertrekken voor een tocht van ruim 70 mijl. Zo te zien wordt het vroeg vertrekken. Toen we in het kuipje zaten te zonnen, hoorden we Spaanse klanken in de haven. Het was van een Spaanse zeilboot die binnen kwam, met dat zonnetje erbij en de strak blauwe lucht waanden we ons nu al in Spanje. Even later ontdekte ik een zeilboot uit Port Zélande, ik sprak ze daarop aan en het toeval wilde dat het vrienden van Marion waren, wat is de wereld toch klein. Tot zonsondergang hebben we lekker in het kuipje geluierd.
Weer: zonnig 29 graden
Windkracht: 2
