We vertrokken al vroeg van ons mooie ankerplekje. Tijdens het ophalen van het anker zat heel de ankerketting vol met een soort wier en rond het anker leek het wel of ik aan het ploegen was geweest in een slaveld. Tijdens de drie kwartiertjes varen naar de haven van A Pobra hadden we constant het idee dat er ook wier rond de schroef zat, dat gaan we nog onderzoeken voor we ons volgende tochtje gaan maken. De havenmeester reageerde niet op de marifoon en ook per telefoon was hij niet te bereiken, dan maar aanleggen en naar hem toelopen. Het was net 9.00 uur, dus misschien was hij net begonnen. De havenmeester was een man van weinig woorden, hij knikte af en toe en met gebaren werden we naar de juiste ligplaats gedirigeerd. De rugzakken zijn gepakt, zwemkleding aan, we gaan hoog de bergen in. Het was een pittige wandeling van 5 kilometer bergop naar de bergmeren van Piscinas Naturais (natuurlijke zwembaden). Het eerste stuk was nog gewoon bergop langs een autoweg, maar toen we bij het startpunt waren werden de wandelpaden steeds steiler en smaller totdat het klauterpaden waren. De route was slecht aangegeven en we hobbelden een beetje achter onze voorgangers aan. We hoorden al wat water stromen, na een verkeerde afslag waren we al snel bij de eerste van de zeven natuurlijke zwembaden in de rotsen. We zijn langzaam omhoog geklauterd en hebben in alle baden een duik genomen. Het was mooi, helder en niet te koud en heerlijk om even af te koelen na weer klauterpartij. Ergens hebben we gepicknickt met onze voeten in het stromende, heldere water. Voor het zevende bad moesten we over een oude Romeinse brug en dan een berg op, nog steiler en bijna onbegaanbaar. Na die klim waren we bij het laatste bad, althans dat dachten we. Eerst hier ook weer een duik. De hoge, brede, gladde rotsen werden door sommigen als glijbaan gebruikt, wat er best gevaarlijk uitzag. Marianne kon het niet langer aanzien, want er gingen ook twee jongetjes, dus gingen we voor onze klim naar het laatste bad. Daar hebben we best lang gezeten en gezwommen. Het uitzicht wat we hadden is onbeschrijfelijk. Maar het werd al laat en we moeten terug, Daniel wilde graag nog naar één van de eerste baden om nog even te zwemmen en af te koelen van de wandeling terug, Marianne nam ook nog een duik, ik had geen zin meer en wilde mijn schoenen droog houden. Zo, zijn we weer onderweg. Bij het eerste bad was het lastig om droog over te steken. Daniel was op blote voeten, Marianne had waterschoentjes aan en ik glee uit en had een natte kont en toch natte schoenen. De terugweg was erg warm. We hadden gehoopt op de snackcar bij het begin van het pad, maar die had siësta of geen zin om te werken. Ook het kruidenierszaakje halverwege was gesloten. Moe en uitgedroogd werden er wat bramen gesnaaid en wist Daniel langs de weg een sinaasappel te jatten uit een tuin. Zo gered kwamen we aan op de Just. De koelbox werd geplunderd en we gingen alle drie languit. Daniel nam nog een duik naar het roer en haalde grote plukken wier ervan af. We hadden onze zinnen gezet op een patatje met Döner Kebab bij een tentje hier direct bij de haven. Ik mocht dat lekkers halen, maar ook die was niet open vandaag. Dan maar iets makkelijks van de supermarkt, een paar hamburgers, tortilla, watermeloen en een ijsje toe. Het was een dag om nooit te vergeten.
Vertrektijd 8:15
Aankomst 8:55
Tripafstand: 2,8 zeemijl
Weer: zonnig 32 graden
Windkracht: 2
