Alleen op de Just
Heel de zondag ben ik bezig geweest de laatste dingetjes in te pakken in de 25 kilo zware reistas en de ruim 15 kilo zware handbagage. Waar laat ik die poetsmachine en alle ipad’s , fototoestellen, laptop, drone en de nodige oplaadkabels en niet vergeten de pure hagelslag? Na wat puzzelen ging de poetsmachine (3.5 kg) in de handbagage.
Van Mark, Marion en Marnix nam ik thuis afscheid en Marianne en Daniel brachten me naar Zestienhoven, waar mijn vlucht om even over 16:00 uur vertrok. Afscheid nemen moest buiten gebeuren, er mochten geen bezoekers in de vertrekhal. Na wat zoentjes en een langdurig afscheid van Marianne te hebben genomen, stond ik in de rij om in te checken. De iets te zware reistas (27,5 kg) werd zonder probleem geaccepteerd en ik kwam ook door alle coronatesten. Bij de controle van de handbagage ging het minder soepel. Alle oplaadsnoeren, tablets en de poetsmachine zagen er verdacht uit en de poetsmachine mocht als gereedschap niet mee als handbagage. Dat is gereedschap en is ten strengste verboden in het vliegtuig als handbagage. Terug naar de incheckbalie en daar heb ik m’n complete handbagage (15 kg) in het ruim ingecheckt. Wel zo makkelijk.
De vlucht was saai, veel bewolking en het vliegtuig was maar voor een kwart vol. In Albufeira had ik alle formulieren die ik voorbereid had, niet nodig. Daar moest nog een extra formulier ingevuld worden online, wat mijn locatie zal aangeven tijdens de verplichte 14 dagen quarantaine . De taxichauffeur stond me al op te wachten en de rit naar Albufeira Marina verliep voorspoedig.
De Just had in de winter aardig wat Sahara zandstormen over haar heen gekregen, want ze was aardig geel uitgeslagen. Ik heb de rest van de avond gebruikt om de tassen uit te pakken en alles een plaatsje te geven. Even snel een pizza gehaald en warm gemaakt. Morgen aan de klus.
